Diakon Brodie czyli William Brodie, który żył i umarł niedaleko tego pubu w Edynburgu.
Żył w latach 1741-1788 i prowadził podwójne życie – za dnia był szanowanym obywatelem, rzemieślnikiem-stolarzem, nocą przemieniał się w żebraka, złodzieja, hazardzistę i co tam jeszcze chcecie. Nawet miał 5 dzieci z 2 kobietami (kobiety o sobie nie wiedziały). Był radcą miejskim. Mroczną karierę rozpoczął od skopiowania klucza do banku, wrócił tam nocą z trzema kumplami (uciekinier z więzienia, szewc, ślusarz/sklepikarz i on – wytwórca mebli). Proceder uprawiał przez 20 lat.
Proces Brodiego rozpoczął się 27 sierpnia 1788 r. i trudno było znaleźć twarde dowody na jego działalność. Jednak decydujące okazało się przeszukanie jego mieszkania. Został powieszony 1 października 1788 na szubienicy, którą sam modernizował, w towarzystwie wspólnika – George’a Smitha, sklepikarza.
Przodkowie Brodie byli bardzo szanowanymi obywatelami. To jedna z najstarszych rodzin w Szkocji i jej korzeni można podobno doszukać się już w epoce Makbeta. Osiedlili się w Edynburgu i mieli swoją rezydencję wraz z warsztatami przy Brodie’s Close. William tu się urodził i z powodzeniem kontynuował rodzinny biznes stolarski. Po ojcu odziedziczył znaczną ilość domów w mieście i 10 000 funtów. Przestępczą karierę rozpoczął w wieku 27 lat. Ten skok na bank przyniósł mu 800 funtów, co zapewniało całkiem dostatnie życie przez pewien okres (pod warunkiem, że nie miało się ukrytych dzieci i nie uprawiało hazardu).
Jego losy były inspiracją dla R.L. Stevensona do napisania powieści o dziwnym przypadku doktora Jekyll i pana Hyde.
