W XV wieku przy Langgasse 1  stała kamienica o ceglanej fasadzie z blankami. Można ją trochę podglądnąć na obrazie Antona Mollera „Grosz czynszowy” z 1601 r. Widać ją na końcu pierzei  po lewej stronie, tuż przy Bramie Długoulicznej.

Jeszcze w 1617 roku można  dostrzec  te blanki u Dickmana:

Kamienica z biegiem lat ulegała różnej przebudowie. Raz ją podwyższano, raz obniżano. Raz była barokowa, raz eklektyczna. Pierwszych poważniejszych przeróbek dokonał w 1629 roku armator Georg Hewel, który nadał jej manierystyczny, ceglano-kamienny charakter.  Georg Hewel był bardzo bogaty i fundnął Władysławowi IV w 1635 r. 11 okrętów. Tę kamienicę również możemy zobaczyć, tym razem na rycinie Petera Willera z 1687 roku (pierwsza z lewej). Miała portal z jońskimi kolumnami i przedproże. Ale ciekawe są tu drugie duże okna – to było drugie piętro spichrzowe, a szczyt o bardzo urozmaiconej linii obrzeży.

Kamienica kilkakrotnie zmieniała właścicieli. Ok. połowy XVIII w. fasadę ponownie przebudowano w formach późnobarokowych. Obniżono ją do dwóch pełnych kondygnacji. Sąsiedztwo pięknej bramy bardzo jej służyło,  bo również z tego okresu doczekała się ryciny, tym razem Mattheusa Deischa. Widzimy tu także półkolistne łęki okien, szyjowy szczyt ujęty pilastrami i – jak dobrze się przyjrzeć – wypusty rynnowe

Prawy wypust był ślepy. Poniżej obraz Augusta Lobegotta Randta z 1815 roku (kamienica zaraz po prawej):

W 1855 r. dom został nadbudowany o jedną kondygnację, a fasadzie nadano formy historyzujące. W latach 20. XX w. na parterze mieściła się perfumeria Paula Jankewitza i sklep z kosmetykami.

W czasie wojny kamienica uległa zniszczeniu i odbudowano ją wg projektu Stanisława Mrozowskiego w formie późnobarokowej.

Dekorację malarską wykonała Józefa Wnukowa (w zespole). Kamienica była odnawiana w roku 1980.

Anna Pisarska-Umańska

Dodaj opinię lub komentarz.