Znalezienie przedwojennej fotografii ukazującej Rębowo jest niemożliwe. O samej wsi informacji jest jak na lekarstwo. Po raz pierwsza wspomniana była w roku 1334. Wśród późniejszych właścicieli majątku można odnaleźć Koopmanów – czyli teściów Jana Heweliusza, Schwartzwaldów – burmistrzów, Conradich – fundatorów gdańskiej szkoły i Gralathów – potomków fundatora Wielkiej Alei.
Z XVIII wieku pochodzi zachodnia część istniejącego dworu. Nic nie zostało z drewnianego ganku prowadzącego do budynku. Na tyłach rozpościerał się sad i park. Staw już zarósł.
Po II wojnie światowej zabudowania przejął PGR, a jego pracownicy zostali nowymi lokatorami dworu. Dawni mieszkańcy wspominali trzy chlewnie i około 800 zwierząt. W roku 1954 ‘Dziennik Bałtycki’ opisywał miejsce wykorzystywane przez Zjednoczenie Budownictwa Miejskiego.
„Jest to oddział niemały, bo posiada 236 hektarowe gospodarstwo rolno-hodowlane Rębowo, koło Gdańska. Najpoważniejszym osiągnięciem w zagospodarowaniu Rębowa jest tuczarnia, która pokrywa zapotrzebowanie stołówek zakładu i masarni, w słoninę i mięso. Rębowo zaopatruje stołówkę w ziemniaki. Zaniedbana jest natomiast uprawa zbóż. Gospodarka mleczna jest tak słaba, że ledwo zaspokaja potrzeby robotników. Ogród warzywniczy w Rębowie jest źle zagospodarowany. W stołówkach brakuje świeżych jarzyn i zieleniny”.
Z czterech stołówek i 16 kiosków bufetowych korzystało koło tysiąca pracowników Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego, a kierownictwo Oddziału Zaopatrzenia Rolniczego obiecało poprawę.
Poniższe fotografie wykonano w 2016 i 2017 roku. Czy dawny zespół dworsko-parkowy doczeka się lepszych czasów?
