Remiz we francuskim muzeum
Remiz 300 lat temu nazywany był polską sikorką. Tworzy niebywałe gniazdo, czyli zwisający nad wodą worek. Samiec uwielbia je budować, więc czasem robi kilka na zapas. Zamieszkuje Europę Środkową i Południową, nawet zapuszcza się do Chin, ale 300 lat temu widocznie występował tylko w Polsce, bo jego gniazdo robiło europejską furorę.
Nazwa „polska sikorka” wzięła się od występowania w Polsce i na Litwie. Poszukiwano tych gniazd i sprowadzano np. do Francji, by umieszczać w muzeach i ośrodkach badawczych. Wiek XVIII był we francuskich kręgach uczonych okresem intensywnego zainteresowania przyrodą Rzeczypospolitej.
W 1639 r. Ludwik XIII założył ogród botaniczny (Jardin des Plantes) i Królewski Gabinet Historii Naturalnej, które w 1793 r. przekształcono w Narodowe Muzeum Historii Naturalnej. I te właśnie instytucje szeroko współpracowały z polskimi badaczami. Polskimi, czyli także gdańskimi.
Obecne NMHN posiada samych okazów geologicznych i mineralogicznych ok. 850 000, meteorytów 3500, ziół 12 milionów, 35 000 czaszek ludzkich, 2 miliony okazów prehistorycznych.
Sam król Stanisław August Poniatowski wysłał do muzeum kolekcję polskich minerałów. W okresie zaborów było to miejsce, gdzie wielu Polaków mogło prowadzić badania. Ale to gdańscy przyrodnicy byli podstawowym źródłem wiedzy o przyrodzie Rzeczypospolitej. W XVII i XVIII wieku gdańska szkoła naukowa należała do najważniejszych ośrodków przyrodoznawczych w Europie i była pionierem na wielu polach.
Francuskie muzeum posiada też bibliotekę. I okazuje się, że w tej bibliotece jest 90 książek gdańskich przyrodników + rękopisy i korespondencja. Posiada książki: Adriana Pauliego, Nicolausa Ölhafena, Georga Segerusa, Ernsta Gottfrieda Heysego, Johanna Adama Kulmusa, Christiana Mentzla, Christophora Gottwalda, Georga Andreasa Helwinga, Joahannesa Philippusiusa i Jacoba Breyniusów, Jacobusa Theodorusa Kleina, Michaela Christopha Hanoviusa, Gottfrieda Reygera, Johanna Daniela Titiusa, Johanna Reinholda i Georga Forsterów. Znacie ich? Ja tylko o niektórych słyszałam.
To Titius napisał książkę o remizie. Reyger w latach 1722-1769 prowadził badania meteorologiczne w Gdańsku, czym wniósł swój akcent w europejskie badania klimatu. Reyger był właścicielem Parku Oruńskiego i tam hodował rośliny egzotyczne. Prowadził obserwacje astronomiczne, zajmował się mszycami i był jednym z założycieli Towarzystwa Przyrodniczego w 1743 r.
Dożo ciekawości