Skansen w Sztokholmie jest pierwszym na świecie muzeum, które znajduje się pod gołym niebem.

Skansen założył w 1891 roku Artur Hazelius. Był szwedzkim filologiem i badaczem folkloru, który obawiał się zanikania szwedzkiej kultury ludowej. W 1872 roku odbył podróż po Szwecji, z której wrócił z przedmiotami, wspomnieniami i utworami szwedzkiej literatury ludowej. Wszystko, co przywiózł, wystawił na pokaz publiczny w pawilonach przy sztokholmskim Drottningatan. W bardzo krótkim czasie zbiory urosły do takich rozmiarów, że zaczęło im być ciasno w niewielkich pawilonach.

W 1850 roku na wyspie Djurgården założono park rozrywki (Tivoli), w którym oprócz teatrów i sal wystawowych znalazła się menażeria. W 1891 roku tuż obok otworzył się Skansen, który również miał na swoim terenie zwierzęta, takie jak: gęsi, kaczki, kozy, renifery. W 1901 roku Skansen kupił część terenu należącego do Tivoli. Tym samym przejął całą menażerię parku rozrywki (stanowiła niezłą konkurencję dla skansenowskich zwierzaków).


Od 1924 roku o Skansenie mówi się także jako o zoo. Znajdują się w nim słonie, papugi, małpy, niedźwiedzie, żółwie, ryby, pawiany, pingwiny itd.

Pod koniec lat 80. Skansen zaczął „się pozbywać” egzotycznych zwierząt. Najpierw zostały sprzedane lwy morskie, potem pingwiny. W 1992 roku zarząd Skansenu wydał decyzję o sprzedaży dwóch ostatnich słoni. Ich dom przejęły małpy Colobus. Obecnie w Skansenie znajdują się głównie nordyckie rasy zwierząt, czyli niedźwiedzie, renifery, łosie, rosomak, sowy, rysie, wilki, wydry, dziki, żubry.

Skansen posiada około 40 budynków. Są to gospodarstwa i domy. Ustawiono je tak, że te z południa Szwecji znajdują się w południowej części Skansenu, a te z północy w części północnej.

Jest tu miejski kwartał złożony z XIX-wiecznych domostw, w których można zobaczyć pracę m.in. introligatorów, dmuchaczy szkła i innych rzemieślników.

Rozejrzeć się można również po budynkach mieszkalnych.

Zajrzeć do szkoły i mieszkania nauczyciela.

Życie wyższych sfer można zobaczyć na przykładzie karolińskiego dworu z 1680 roku.

W drewnianym kościele z 1729 roku do dzisiaj udzielane są śluby.

Użytkowym budynkiem pełniącym nadal swoją funkcję jest budynek poczty. Został on wybudowany w latach 40. XIX wieku w Viserum.

W Skansenie znajdują się trzy wieże. Jedna z nich, 31-metrowa z roku 1876, to punkt widokowy.


Dzwonnica Hällestadsstapeln przyjechała do Skansenu z Östergötland. Pochodzi z XVIII wieku. Jest to jedna z najwyższych dzwonnic w Szwecji (34,5 m). Druga to Håsjöstapeln. Jest to replika dzwonnicy kościoła z Håsjö w Jämtland.

Nieodłącznym elementem wiejskiego krajobrazu są młyny. W Skansenie zobaczyć można trzy. Najciekawszy jest z Västergötland. To młyn  z końca XVIII wieku. Dwa pozostałe wyglądają „klasycznie”. Do Skansenu zostały przeniesione w 1922 roku.

Do ciekawych budynków należą też dawne gospodarstwa. Skånegården został przeniesiony do Skansenu w latach 1973–1977 z parafii Högs. Oktorpsgården to XIX-wieczne gospodarstwo ze wsi Oktorps z południa Halland. Jest to pierwsze gospodarstwo przeniesione w całości do Skansenu.

W 1926 roku do Skansenu został przeniesiony dom rodzinny twórcy tego miejsca. Dom Hazeliusa został zbudowany w 1720 roku w obecnej dzielnicy Sztokholmu, Vasastan.

Walorem w Skansenie jest to, że można zobaczyć, jak wyglądało życie w dawnych czasach (w tym celu został stworzony). Pracownicy Skansenu przebrani w stroje z epoki spacerują alejkami. Niektórzy udają dawnych rzemieślników, mieszkańców zagród.

Skansen to obowiązkowe miejsce na mapie każdego turysty. Niestety, prawda jest taka, że nawet siedząc w nim cały dzień, nie da się wszystkiego zobaczyć.

Agnieszka Więckowska

Autorka prowadzi blog: Agnes na szwedzkiej ziemi

Dodaj opinię lub komentarz.