Skąd się wzięło zamykanie ławek?
Średniowiecze nie znało przestrzeni kościoła zapełnionej ławkami, do których każdy mógł wejść. Ławek było mało i stały one koło ołtarza. Uczestniczenie we mszy na siedząco to był przywilej nielicznych. Posiadanie ławki było manifestacją władzy i wpływów.. Początkowo w ławkach zasiadał jedynie kler, patroni kościoła i aktualnie panujący. U schyłku średniowiecza swoje ławki również mieli patrycjusze, członkowie bractw i cechów.
Pospólstwo czasem nawet do kościoła wejść nie mogło (kryminaliści, lichwiarze czy osoby ekskomunikowane). Obecność w obrzędach kościelnych była dowodem przynależności do grupy osób uczciwych i ogólnie lepszych. Prawo do korzystania z zamkniętych ławek traktowano jako przywilej, a im ławka bogatsza, tym bardziej świadczyła o miejscu w hierarchii społecznej. Nic w tym nie było nadzwyczajnego. Społeczeństwo było podzielone i wszyscy to akceptowali. Byli ci, co stoją i ci, co siedzą.
