Błękitny Baranek to 7-piętrowy spichlerz, który przetrwał II wojnę światową. Został podreperowany pewnymi elementami, ale oryginalnymi z epoki.
Najstarsze elementy są z 1360 roku, choć sam spichlerz powstał w XVII w i ucierpiał „dzięki” Napoleonowi w 1813 roku. Tak więc wszystkie wewnętrzne belkowania i stropy są jak najbardziej autentyczne.
Nazwa Błękitny Baranek pojawiła się w 1631. W 1770 został nazwany Wisłoujściem. Po wojnie był tu magazyn ziół Herbapolu, a w 1995 zaczęto go ratować, bo raz, że stał jako pustostan, a dwa – belki zaczęły się załamywać.
Zboże wjeżdżało trzema bramami od ulicy, odpływało Motławą. Wewnątrz zboże transportowano windami do góry, ale były też otwory w podłogach do przesypywania wysuszonego zboża z góry na dół.
Poniżej kilka zdjęć ze środka. Na pierwszym zdjęciu środkiem piętra (na kadrze po lewej stronie) biegnie tzw. ściana stolcowa czyli słupy dodatkowo wzmacniające nośność. Można też dojrzeć potężne, dębowe belki pionowe i skośne. W spichlerzu stropy mają spad.
W Błękitnym Baranku jest oddział Muzeum Archeologicznego. Na tak zwanej uliczce hanzeatyckiej prezentowane są eksponaty ze średniowiecza i tak gdzieś do wieku XVII (głównie XIV – XV wiek). Godzina sympatycznego zwiedzania.
