Wielka Aula za zamku edynburskim była przeznaczona na ceremonialne obchody, hołdy, uczty i bale. Budowę zlecił król Jakub IV i została ukończona w 1511 roku. Następcy Jakuba IV rezydowali już w innym miejscu, a jeszcze gorsze czasy nadeszły w 1650, gdy Cromwell zrobił tu kwaterę dla żołnierzy. Obecnie jest to miejsce – ekspozycja czterystu lat broni szkockiej.

Great Hall

Najbardziej unikatowym elementem konstrukcji Wielkiej Auli jest oryginalne drewniane sklepienie składające się ze zdobionych belek, wspartych na rzeźbionych wspornikach. Są to najstarsze zachowane w UK dzieła płaskorzeźby renesansowej. Takich sal z takim dachem i z tego okresu w całym państwie są tylko dwie. Sklepienie ma 500 lat. Po lewej płaskorzeźba przedstawiająca osty Jakuba IV i różę Małgorzaty z Tudorów z okazji ich małżeństwa, po prawej tzw. zielony ludek – symbol szkockiej płodności.

drewniany strop

Oryginalna drewniana ściana „kurtynowa” – z tyłu jest kurtyna i przedsionek. Ta konstrukcja pochodzi aż z XIV wieku. Obok okna z witrażami heraldycznymi.

Ekspozycja została urządzona w latach 80. XIX wieku i jest tu nie tylko szkocka broń, ale również zdobyczna w wojnach, również z Henrykiem VIII. Miecze ważą od 2,5 do 3,5 kg. Wiele broni zdobyto w 1627 podczas bitew we Francji, ale także w 1746 w bitwie pod Culloden koło Inverness, gdzie istnieje obecnie najpotężniejsza brytyjska forteca.

Wielka Aula nadal jest używana do niektórych ceremonii. Maria, królowa Szkotów, urządziła tu bankiet w 1561 r. na cześć swojego powrotu z Francji.

Poniżej piękna latarenka na ścianie budynku wraz z mocowaniami do rynny. Przypuszczam, że mocowania z 19 wieku, kiedy ratowano ten zabytek. Oset i róża. Oset – narodowy kwiat Szkocji, symbol obrony; róża – symbol Anglii upamiętniający zakończenie Wojny Dwóch Róż.

Anna Pisarska-Umańska

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *