Stanisław Pestka-pisarz, poeta, dziennikarz, publicysta – urodził się 8 IV 1929 r. w miejscowości Rolbik nad rzeką Zbrzycą (stąd pseudonim literacki: Jan Zbrzyca), w powiecie chojnickim.
W swej rodzinnej miejscowości ukończył szkołę podstawową. Edukację kontynuował w liceum im. Józefa Wybickiego w Kościerzynie. Tam w 1950r. zdał maturę. W latach 1950-53 studiował polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po studiach otrzymał nakaz pracy do Technikum Rolno-Łąkarskiego w Lidzbarku Warmińskim, następnie pracował (1955-58) w liceum ogólnokształcącym w Sławnie.
Już wówczas publikował w różnych czasopismach. W latach 1958-61 był współpracownikiem czasopisma Kaszebe, a po jego zamknięciu w 1961 r. wyjechał do Bydgoszczy. Tam kierował działem kulturalnym „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”. W 1965 r. zamieszkał w Szczecinie, gdzie pracował w Polskim Radiu. Po dwóch latach wrócił do Bydgoszczy i podjął współpracę z redakcją „Faktów i Myśli”. W 1968 r. został dziennikarzem miesięcznika „Litery”, a po jego likwidacji zaczął współpracować z tygodnikiem „Czas”. Przez krótki czas publikował w „Tygodniku Morskim” zlikwidowanym w 1974 r.
Od 1969 r. należał do kolegium redakcyjnego „Pomeranii” (miesięcznika wydawanego przez Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie),a w latach 1969-72 i 1990-94 był redaktorem tego pisma. Został członkiem Zrzeszenia Kaszubsko- Pomorskiego, a w latach 1969-72 i 1992-94 prezesem Zarządu Głównego tej organizacji. Od 1995r. odszedł na emeryturę.
Jako poeta, Stanisław Pestka debiutował na łamach „Pomeranii”, gdzie publikował felietony w języku kaszubskim.
Wydał trzy tomiki wierszy: Południca (1976), „Wizrë ë duchë” (1986) i „Wieczórny widnik” (2002).
Jego wiersze można odnaleźć też w antologiach m.in. W. Kiedrowskiego Piaśnica (1971), E. Kamińskiego „Westrzód Soczi” (1977), B. Arsoby i J. Borzyszkowskiego „Pomorze i morze w poezji” (1998).Należał też do grupy poetów przygotowujących „Modrą strunę. Antologię poezji kaszubskiej” (1973).
Pisał także artykuły dotyczące Kaszub i Pomorza. Dwa z nich zostały wydrukowane w przygotowanych przez E. Szczesiaka zbiorach reportaży: „Suita kaszubska” (1982) i „Opowieść o trwaniu Kaszub” (1985).
Napisał też dwie książki biograficzne: „Piórem i szablą. O generale Józefie Wybickim” (1961) i Emisariusz niepodległości. O Józefie Wybickim (1972) oraz jeden analityczny Stan i perspektywy pamiętnikarstwa na Pomorzu (1971).
Był też autorem rozważania o kaszubskiej inteligencji jego czasów, zatytułowane „W kręgu kaszubskiego kaduceusza” (1983) i książkę „W stolëcë chmùrników „(2011).
Stanisław Pestka za swą działalność otrzymał kilka odznaczeń: Medal Stolema (1975), Pieczęć Świętopełka Klasy Złotej (1991) i Medal Księcia Mściwoja (2013) .
Miał dwa pseudonimy literackie: Krëban z Milachowa, którym podpisywał felietony, zaś utwory poetyckie publikował pod drugim ,wspomnianym przeze mnie na początku, czyli Jan Zbrzyca.
Stanisław Pestka zmarł 2 IV 2015 r., pochowany został na cmentarzu Srebrzysko.
