Jan Kusiewicz  – śpiewak operowy, przez trzydzieści lat pierwszy tenor Państwowej Opery Bałtyckiej-urodził się w obecnym województwie podkarpackim ,w miejscowości Rzeplin (powiat jarosławski) 21 IX 1921 r. Dzieciństwo spędził w Toruniu, dokąd przeprowadzili się jego rodzice. Od najmłodszych lat śpiewał w tamtejszej katedrze św. Janów, gdzie na jego talencie poznał się organista Ludwik Rutkowski.

W czasie wojny ( w listopadzie 1943 r.) Jan Kusiewicz został uwięziony przez gestapo, osadzony w obozie w Bydgoszczy, następnie (w marcu 1944 r.) w obozie Stutthof. Tu wiele razy uczestniczył w spotkaniach muzycznych, w czasie których sam śpiewał. Śpiew niejednokrotnie ratował go przed represjami ze strony esesmanów.
W styczniu 1945 r. ewakuowany z obozu znalazł się najpierw w obozie w Gęsi -między Lęborkiem a Łebą),następnie w więzieniu w Wejherowie. Tu szczęśliwym trafem uniknął śmierci w czasie masowej egzekucji, o czym wspomina Krzysztof Dunin-Wąsowicz w książce pt.”Za pięć dwunasta”.

Po wojnie wrócił do Torunia, podjął naukę w szkole muzycznej. Kształcił się tam pod kierunkiem znanych pedagogów-Konstancji Święcickiej i Michała Prawdzica. W tym czasie  zarabiał na swe utrzymanie, pracując w Urzędzie Miejskim.

W 1950 r. wygrał przesłuchania do tworzonego wtedy w Gdańsku Studia Operowego, które z czasem przekształciło się w Państwową Operę Bałtycką. Wtedy zamieszkał na stałe w Gdańsku. Jednocześnie rozpoczął naukę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie; ukończył ją z odznaczeniem w klasie prowadzonej przez śpiewaka operowego światowej sławy, prof. Stefana Belinę -Skupiewskiego.

Przez trzydzieści lat (do emerytury w 1980 r.) kreował rożne role w znanych operach włoskich, francuskich, polskich, rosyjskich. Występował jako Jontek w „Halce” Stanisława Moniuszki, Stefan w „Strasznym Dworze”, Rademenes w „Aidzie” Verdiego, Don Ottavio w „Don Giovannim” Mozarta, Turiddu w „Rycerskości wieśniaczej” Mascagniego.

Wykonywał też dzieła oratoryjno-kantatowe np. pieśni, msze, „Requiem” Verdiego.

Wystąpił także w    filmie pt.”Pamiętnik pani Hanki” (w 1963 r.) ,w którym wykreował rolę śpiewaka ,którego pierwowzorem był Jan Kiepura.

Zyskał sławę nie tylko w naszym kraju. Śpiewał na scenach operowych we Włoszech, Bułgarii, Rumunii, Wielkiej Brytanii, byłej Czechosłowacji, NRD, w Kanadzie.

Uświetniał swym śpiewem Msze św. odprawiane co roku 25 stycznia w Archikatedrze Oliwskiej dla uczczenia ofiar Marszu Śmierci oraz spotkania opłatkowe byłych więźniów obozu Stutthof.

W wieku osiemdziesięciu lat zaśpiewał w czasie koncertu pasyjnego w Toruniu.

Jan Kusiewicz był jednym z najbardziej znanych postaci polskiej powojennej wokalistyki, określany jako „Maestro wysokiego C „.Jednocześnie pokorny wobec wielkiej sztuki; mawiał :”trzeba być robaczkiem wobec Sztuki”.

W 2007 r. jego autograf znalazł się w piernikowej alei gwiazd w Toruniu.

Otrzymał rożne odznaczenia: Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Zasłużony Ziemi Gdańskiej, Złoty Medal zasłużony dla Kultury Gloria Artis. W 2012 r. otrzymał tytuł dr h.c. AMuz w Gdańsku.

Zmarł 5 IV 2015r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie.

Jan_Kusiewicz_pogrzeb1

Warto jeszcze wspomnieć, że syn Jana Kusiewicza, Piotr, też jest utalentowanym śpiewakiem operowym i odnosi sukcesy nie tylko w kraju, też poza jego granicami.

Maria Sadurska

Dodaj opinię lub komentarz.