Dokładnie pół roku temu dzięki uprzejmości gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP udało mi się wejść na taras Bramy Długoulicznej, czyli Złotej. Ten artykuł jest  galerią zdjęć widoków z tego miejsca, nie opisem  historii tego zabytku.  Raczej niewielu z nas ma możliwość popatrzenia na Gdańsk z tej perspektywy i przyjrzeć się pięknym rzeźbom.

Zatem zaczynamy. Klikając w odpowiednim miejscu nad zdjęciem, można je powiększyć.

Na taras wchodzi się z boku i z boku podziwiając kolumienki. Zapewne wszystkie te ornamenty były kiedyś złocone.

Taras wygląda tak:

Spojrzenie w kierunku Baszty Narożnej i Dworu Miejskiego:

w kierunku Suchanina:

i na dawny Bank von Danzig:

Dopiero z tej wysokości widać, jak różnie kryta jest nawierzchnia placu przed Wieżą Więzienną:

Sama Wieża na wyciągnięcie ręki:

Zza Wieży wyłania się współczesny Danziger Hof czyli Bar Kapsel, potem Młynek, rozrywające się kule armatnie Wielkiej Zbrojowni i ulica Węglarska z dwoma basztami: Studzienną i Słomianą.

Stąd również widać wyraźniej świętego Jerzego i smoczy grzbiet.

Zataczając okrąg na koniec zostawiłam sobie Drogę Królewską, a w zasadzie ulicę Długą.

Wyraźnie widać szczyty kamienic.

Na koniec to, co stanowi największą ozdobę Bramy Długoulicznej – osiem kobiecych posągów alegorycznych. Rzeźby po raz pierwszy stanęły tu w 1648 roku, ale nie wytrzymały warunków atmosferycznych i w 1878 postawiono kopie.  Te z kolei nie przetrwały wojny. Obecne są więc trzecią wersją i od strony zachodniej symbolizują dążenia mieszczan – Pax – Pokój, Libertas – Wolność, Fortuna – Szczęście oraz Fama – Sława, a od wschodniej cnoty obywatelskie:   Concordia – Zgoda, Iustitia – Sprawiedliwość, Pietas – Pobożność oraz Prudentia – Rozwaga.

Podobno na początku złocenia na Bramie ważyły 46 kilogramów. 46 kilo złota.

Anna Pisarska-Umańska

22-100 Gdańsk, Polska

Dodaj opinię lub komentarz.