Dom Opatów Pelplińskich to jedna z nielicznych kamienic, które przetrwały zniszczenia centrum Gdańska w 1945 roku. W międzyczasie wielokrotnie zmieniała swoich właścicieli, którzy dokonywali przekształceń w jej wnętrzu.
Oprócz fasady przetrwało jej wyposażenie. Do dziś stanowi doskonały przykład sieni gdańskich.
Lektura uzupełniająca: Dom Opatów Pelplińskich
We wnętrzu zachowała się m.in. oryginalna klatka schodowa z drewnianą płaskorzeźbą przedstawiającą biblijny motyw Zuzanny i starców. Został on zaczerpnięty ze Starego Testamentu, z Księgi Daniela. Opowieść przedstawia dwóch starych sędziów podglądających kąpiącą się młodą kobietę, czyhając na jej cnotę. Piękna i niewinna dziewczyna odrzuca ich zaloty, a oni z zemsty oskarżają ją o cudzołóstwo. Niewinności Zuzanny dowodzi dopiero Daniel, a starcy zostają skazani na śmierć.
Błękitno-biały fajans z Delft modny był w całej Europie mniej więcej do początków XIX wieku, a płytki holenderskich mistrzów lub ich naśladowców zdobiły wówczas ściany większości gdańskich wnętrz. Produkcja fajansu rozkwitła w Delftach około 1650 roku, kiedy w skutek wojny domowej w Chinach wstrzymaniu uległy dostawy biało-niebieskiej porcelany z Dalekiego Wschodu. W Polsce flizy pojawiły się poprzez Gdańsk w XVII w. Rzemieślnicy, którzy postawili na rodzime wzornictwo niderlandzkie, zdobili flizy scenkami rodzajowymi, portretami, pejzażami z charakterystycznymi wiatrakami, scenami bitew i połowów. Z czasem pojawiły się też sceny mitologiczne i religijne, głównie związane ze Starym Testamentem.
Konserwacją zachowanych elementów wyposażenia pochodzących z różnych epok historycznych i aranżacją architektoniczną wnętrza i antresoli zajęli się w 2000 roku Barbara i Ludwik Brzuskiewiczowie, prowadzący Gdańską Pracownię Konserwatorską.
